Op onderstaande locaties worden binnenkort herdenkingspanelen geplaatst.
1 Hoek Zwingelspaansedijk/Stoofdijk
Zo hoog stond hier het water …
Op deze foto kunt u goed zien hoe hoog het water stond omstreeks 1 februari 1953 in de Nieuwe Fijnaart polder.
De boerderij op de foto is niet vernield tijdens De Ramp en heeft ca. 2 maanden onder water gestaan.
De boerderij op de foto is dezelfde boerderij, die u beter ziet als u enkele meters op de Zwingelspaansedijk bent.
Op deze dijk heeft men met zandzakken voorkomen dat het water een gat in deze dijk zou slaan, waardoor de Oude Fijnaartse Polder ( de kern Fijnaart ) door veel water zou vollopen.
Zie foto in de route beschrijving.
2 Kwartiersedijk t.h.v. nr. 17
Hier verdronk soldaat Johannes E. Willemsen
Jan E. Willemsen, geboren te Didam op 5 september 1932 maakte deel uit van de 104e Commando compagnie van het Korps Commando Troepen, gelegerd te Roosendaal.
Tijdens de watersnoodramp op 1 februari 1953 werd deze compagnie als één van de eerste ingezet in het rampgebied om aldaar elke hulp te bieden die wenselijk was. Zo ook in Fijnaart.
Tijdens een poging van Willemsen om mensenlevens te redden, brak de dijk door, op de plaats waar hij stond. Soldaat Willemsen verdween in de golven en werd als vermist opgegeven.
Tot hij werd gevonden, hebben zijn kameraden, zoveel als mogelijk, dagelijks naar hem gezocht. Op 4 maart 1953, meer dan een maand na zijn vermissing, werd hij in de omgeving van Fijnaart teruggevonden.
Op 7 maart werd hij in Didam met militaire eer begraven. Zijn eigen leven opofferen om dat van een medemens te redden, was een daad van grote heldhaftigheid.
3 Slobbegorsedijk 6
Zij verdronken toen hun ouders in de kerk zaten…
De heer en mw. Koetsenruijter – Lambregts hadden in alle vroegte op zondag, 1 februari 1953, eerst de koeien gemolken.
Daarna zijn zij met de auto naar Fijnaart gereden om daar om 07.00 uur de H.Mis bij te wonen, die in de bovenzaal van de lagere katholieke school gehouden werd.
Een nieuwe kerk, de oude is vernield in de 2e Wereldoorlog, was nog in aanbouw.
Hun twee kinderen bleven, zoals gewoonlijk, alleen thuis in hun bedjes.
Toen ze terug naar huis reden, bleek het water al zo hoog te staan dat ze niet meer hun boerderij konden bereiken en moesten aanzien dat het water steeds hoger kwam.
Hun kinderen waren reddeloos verloren…
4 Achter Fort de Hel
Zij voelden zich veilig …..
In de nacht van 1 februari werden de heer Arie B. Bos en zijn zuster Anna Punt – Bos door de Koninklijke Marechaussee gesommeerd om hun boerderij te verlaten.
De burgemeester van Willemstad, de heer Cor van der Hooft, had de Marechaussee gevraagd alle mensen in het buitengebied te sommeren hun huizen en boerderijen te verlaten en te evacueren. Broer en zuster gaven als enigen geen gehoor aan deze oproep.
Hun boerderij stond heel dicht bij de dijk en ze zouden zo bij de dijk zijn als het water zou komen.
Niemand kon bevroeden dat de dijk juist voor hun boerderij door brak en hun huis mee sleurde in de hoge golven. De schuur bleef staan.
Beide personen zijn de enige slachtoffers in de voormalige gemeente Willemstad.
Over het gat werd een Baileybrug gebouwd.
5 Buitendijk West
Op een speciale manier is dit gat gedicht!
De dijkdoorbraak aan de Buitendijk West is op een speciale manier gedicht.
Op de foto ziet u op de achtergrond de Julianahoeve van Jan Noteboom aan de Noordschans.
Door dit gat is, vanuit het Hollands Diep, in die stormdagen het motorschip De Nescio naar binnen gekomen, dat was losgeslagen op het eiland Tiengemeten. Het is meegesleurd tot aan de Stoofdijk In Klundert.
Er was bij deze dijk doorbraak een groot diep gat (weel) ontstaan.
Daarom werd op deze plek een ringdijk aangelegd. Rechts hiervan ziet u een woning en stallen.
De ringdijk is aangelegd om zo het gat in de dijk te kunnen dichten. Later is het gat gedicht met diverse materialen.
6 De dijk is behouden – mensen gered!
In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 woedde er een zeer zware noordwester storm waardoor o.a. West-Brabant bijzonder zwaar getroffen werd. In de vroege ochtend van 1 februari 1953 is een bataljon cadetten van de KMA met boten en materieel op weg naar West-Brabant om op diverse plaatsen te helpen. Een detachement start in de omgeving van Fijnaart met het evacueren van bewoners in de ondergelopen polders onder “uiterst moeilijke en gevaarvolle omstandigheden”.
Later op de dag komt hetzelfde detachement opnieuw terug in het rampgebied met boten en 2000 zandzakken. Deze zandzakken worden door de cadetten gevuld en in de buurt van Oudemolen gelegd. Later op die avond vertrekt een 2e groep cadetten, die bij aankomst in Fijnaart nog verder in 4 groepen werd verdeeld, waarvan 3 groepen verder worden ingezet om mensen te redden. De laatste groep kwam pas de volgende ochtend om 11.30 uur terug. Er werden nog eens een vijftigtal mensen gered! De 4e groep wordt, samen met het detachement Stoottroepen, de Genie en Wageningse studenten ingezet om een gat in de dijk bij Zwingelspaan te voorkomen, het water stroomde al over de dijk!
De Zwingelspaansedijk werd op 2 februari 1953 om 07.00 uur gedicht en hiermede werd een verdere overstroming van de plaats Fijnaart voorkomen.
Met de cadetten van de KMA en hun leidinggevenden is het dorp van Fijnaart gespaard gebleven van het wassende water!